Geschiedenis

De Volksunie, voorloper van de N.V.A. in onze stad

 
De geschiedenis van de Volksunie in Aarschot loopt voor een groot deel gelijk met de geschiedenis van de partij.  Succes, tegenslagen en teloorgang …

Guido Discart, Toon Macken, André De Samblanx en een schare vrienden richtten einde 1968 een plaatselijke afdeling van de Volksunie op. Guido Discart werd de eerste voorzitter en Raymond Vandevorst secretaris. Op 26 april 1969 werd het stichtingsbal in ‘De Witte Molen’ op de Herseltsesteenweg gehouden. 

In oktober 1970 kwam de partij bij de gemeenteraadsverkiezingen op: kopman Toon Macken werd verkozen en ijverde voor een radicaal Vlaams sociaal programma.

Ook op arrondissementeel vlak werd een brede werking uitgebouwd, met vooraan Willy Kuijpers die vanaf 1971 in het parlement zetelde en de senatoren Maurits Van Haegendoren en Rob Vandezande.

De volgende jaren verruimde de partij het bestuur, wijl verder een grote groep sympathisanten, jong en oud, waaronder vertegenwoordigers in alle kringen van het stedelijk gemeenschapsleven, zich bij haar voegde. Trimestrieel verscheen het huis-aan-huis-blad KLIK dat duchtig gelezen én besproken werd. De partij ondersteunde mee de S.O.S.-Demeractie, die vanuit politieke, sociale en culturele verenigingen was opgezet om te ijveren voor een stankvrije rivier, en oogstte veel succes met het liedje van Guidon (Guido Holemans) ‘S.O.S.Demer’. Binnen haar breed activiteitpalet, ontspon zich een hechte vriendschapsband, die leidde tot talrijke opgemerkte voorstellen in de gemeenteraad en in vele verenigingen.

Ook een afdeling van de VU-jongeren tekende voor innovatieve voorstellen van stadskernvernieuwing, van een bredere inspraak en voor meer sociale bewogenheid.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen in het najaar van 1976 werden André De Samblanx en Sim Verbruggen verkozen. Bij de coalitiebesprekingen o.l.v. liberaal Jos Daems trad de VU toe tot de meerderheid met de voornoemde twee verkozenen als schepenen van respectievelijk financiën en cultuur, dit in het eerste schepencollege van de fusie Groot-Aarschot.

De VU-leiding in Aarschot werd stapsgewijze vernieuwd, mede doordat enkele tenoren om professionele redenen naar andere oorden uitzwermden. Voorzitter werden achtereenvolgens André De Samblanx, Rik Deman, Mark De Groot en Jos Bruyninckx. 

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1982 konden André De Samblanx en Sim Verbruggen hun mandaat  in de gemeenteraad verlengen. Bij de vorming van de SP – PVV-coalitie konden zij echter geen rol opeisen, zodat zij geen tweede legislatuur als schepen konden mee besturen.  Toon Macken werd tot april 1988 wel OCMW-raadslid, daarna opgevolgd door Eli Goossens. 

Het ging licht achteruit met de VU. De gemeenteraadsverkiezingen van 1988 leverden met Sim Verbruggen nog slechts één verkozene op. Jos Bruyninckx werd door de gemeenteraad aangesteld tot OCMW-raadslid.

Omdat bij de lijstvorming voor de gemeenteraadsverkiezingen van 1994 onvoldoende kandidaten werden gevonden om een volledige VU-lijst in te dienen werd een andere oplossing gezocht: de CVP was bereid 4 VU-kandidaten als onafhankelijken op de CVP-lijst op  te nemen. Deze samenwerking leverde toch een verlenging op van de mandaten van Sim Verbruggen (gemeenteraad – met 886 stemmen de 4^de meeste stemmen op deze lijst, hetgeen normaal zou recht gegeven hebben op een mandaat van betekenis) en van Jos Bruyninckx (OCMW-raad).  Onze mandatarissen maakten op deze manier de facto deel uit van de coalitie CVP / SP, maar konden er als vreemde eend niet hun stempel op drukken.

Ook in 2000 bleek het niet mogelijk een afzonderlijke Volksunie-lijst samen te stellen. Besprekingen om tot kartel- of samenwerkingsformules met een andere partij te komen bleken onvoldoende garantie te bieden, zodat beslist werd een onafhankelijke lijst in te dienen en de gemeenteraadsverkiezingen in te gaan onder de naam AREND (Actiegroep Rechtvaardigheid en Democratie - met 20 kandidaten), rond oud-schepen en –gemeenteraadslid Sim Verbruggen.  Luttele stemmen kwamen we tekort om een verkozene te hebben.  De ontgoocheling was zeer groot, de veer was bij velen gebroken .

De afdelingswerking van VU-Aarschot bleef tot dan toe intact, met maandelijkse bestuursvergaderingen, een tweemaandelijks ledenblad (Het Aarschots Leeuwke was in de plaats van KLIK gekomen) en -na de teloorgang van de bals- een jaarlijks succesvolle smoutebollen- en pannenkoekendag, met medewerking van vele getrouwen.

Maar verder werken zonder mandataris bleek niet haalbaar.  Zo kwam in 2001 een einde aan de jarenlange inzet van vele getrouwe VU-militanten in en rond Aarschot.

De Volksunie als partij was toen al een tijdje aan het leeglopen en werd opgedoekt.  Er was niet meteen veel animo om aan te sluiten bij de traditionele partijen of bij de “opvolgers” van de VU, zodat de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 de eerste sinds mensenheugenis waren zonder kandidaten met een Volksunieverleden op de lijsten. 

Het kartel CD&V – N-VA leverde voor de N-VA wel Philip Van Rensbergen op als OCMW-raadslid.

Vele Aarschotse VU-leden en –sympathisanten van weleer zijn verheugd elkaar nu terug te vinden in de pas opgerichte N-VA-afdeling Aarschot!